It feels good to be back || Open

Stap voor stap bewoog de figuur zich voort, zonder enig geluid te maken. Zelfs de stokken op zijn rug waren stil, ze bewogen totaal niet. Zijn ogen waren gericht op het straatje voor hem, waar het ontzettend rustig was. Zo af en toe kwamen mensen voorbij maar veel trok hij zich er niet van aan. Hij was meer bezig met het straatje volgen, dat hem èèn richting opleidde. Naar Fairy Tail. Het was lang geleden dat hij daar geweest was. Wel zeker langer dan vier maanden geleden. Die dag dat Mystogan vertrokken was, was het ontzettend rumoerig geweest in de guilde. Natuurlijk was het typisch Fairy Tail dat tafels, stoelen en bekers door de lucht heen geslingerd werden, maar toen was het voor hem tè. Hij was erg gesteld op rust, was liever alleen dan dat hij omgeven werd door mensen. Toch, ondanks dat, had hij geen spijt gehad dat hij zich had aangesloten. De band die de leden met elkaar hadden was... Overweldigend, facinerend en elke keer als hij daar naar binnen stapte, voelde hij die hechtte sfeer. Eindelijk doemde het gebouw in zijn gezichtveld op, deed hem glimlachen van achter zijn masker. Eens zien hoe het met hen ging. Mystogan was naar de deur gelopen en zijn hand ertegen aan gezet. Voor deze ene keer liet hij iedereen wakker. In een rustige beweging duwde hij de deur open en deed een stap naar binnen.



|| open